Maviye Çalan Gözlerin Şiiri - Ömer Ulu

Sonsuz ayrılıklar oluyor
Dönüp bakmıyor sevgililer
Çözünce birbirine zincirli
Gözlerinin prangalarını birbirinden

Terkedilmez denenlerin yüzlercesi
Terkedilmişlik mezarlığında yatıyor

İşte böyle anlardan sonra
Ufalanmış bir ufuk kalıyor
Sevda sofrasından geriye

Ama hayatın tam ortasına
Bağdaş kurup oturan
Oturduğu yerden kalkmayan
Sonsuz bir hüzün çok zor

Bitmez dediğin hüzünler
Bir çocuğun yüzünde açan
Umut kıpırtılarında
Saplayarak yüreğine hançeri
Ardına bile bakmadan
Alıp başını gidiyor

Bozkırın tek süsü söğüt
Söğütün tek dostu derelerdir
Bitmeyecek sandığın özlemlerin
Ansızın dokunulmazlığını kaldıran
Maviye çalan gözlerin
Uzattığı kırmızı güllerdir.