Maviye ban ekmeğini Şiiri - Feyzullah Evcil

Eskiden sana bakarak yazardım
Şimdi ise yokluğunla yazıyorum
Yazılarım dokunuyor artık kalbime
Titriyor ellerim yazdığımda nedense
*
Kır kalemini artık yada seven kalbini
Yada maviye taşın kur ortasında evini
Rüzgarla arkadaş ol bazen es fırtına gibi
Bazende yansın MAVİ görünsün en dibi
*
İstersen acıyı doldur bolca kalemine
Yazınca hıçkırıklarla ağla kaderine
Maviye ban ekmeğini doyunca ya kadar
Öksüzlüğüne ağlasın okuyanlar
*
Hayat utansın sen utanacağına
Aniden düştün sevginin kucağına
Suçmuş sevmek seni ben bilemedim
Ayrılmak kaderimmiş ben dilemedim
*
Çok gördün hayat benim sevip sevmeme
İzin vermedin az da olsa yaşamda gülmeme
Bir söz söyle dokundu yokluğun kalbime
Ne dersen de yokluğun arkadaş kendime
*
Yokluğun arkadaş oldu garip evcile

22:09
03/12/2015