Gökkuşağının bittiği yerde başlıyorsun sanki,
Başladığın yerde maviye boyanıyor herşey nedensiz yere.
Tüm renkler anlamını yitiriyor.
Sende yaşanıyorsa eğer,mavinin her tonuna boyanıyor aşk.
Birtek mavilere yakışıyor ihtişamın,
Esir oluyor insan gökle denizin mavisine,sende.
Ah İstanbul,adın hep dilimde.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
