Mavileri Sevmiyorum Şiiri - İsmail Bakacak

Maviler toprak oldu hayatımda,
Kifayetsiz kalır duygular bunu anlatmaya,
Harcadığım zamanlarımda, bügünümde, yarınlarımda,
Umutlarım sırdaş olur, attığım her adımda.

İnsan; alemin ortasında yaşayan bir nokta,
Elde kalan son hediyedir kefen; son durakta.
Geride kalır: Eş dost ve tüketilen zaman,
Ve yanmış gönüller, kandır gözlerden akan.
Düşünemez hiçbir zaman bıraktığı izleri,
Bir güz yaprağı savrulurken rüzgarda,
Maviler toprak oldu hayatımda.

Mavidir uzayda gökyüzü ve umman,
Yaşam çizgisini anlayabilmektir arada kalan.
Ne bir sitem, ne bir hazan, ne de yalvarıştır bu,
Yaşam denilen çınardan zamansız koparılışıdır bu.
Gitmek mi zor olan, yoksa yalnız bırakılmak mı?
Yoksa yalnızlık duygusundan yalnız olanı bulmak mı?
Ya da hayatın kalan sayfalarında,
Bir anne şefkatinden mahrum kalmak mı?

Bitmeyecek sandığım gecelerin sabahında,
Ufuklara mahkum olmuş alemin ortasında,
Maviler toprak oldu hayatımda...

Mavilerle çığır açtım sonbahara ve kışa,
Bir uktedir içimde: Hasretim anneye nazlanışa.
Duyguların adı yok hayat rıhtımında,
Sükutsa ilmek ilmek yol alır hayatımda.
Daldıkça hülyalara deryalar boğar beni,
Karlı dağları terkeden çığ dönemez artık geri.
Geceler yarendir, geceler çilekeş,
Dertlerime tercüman olur şafakla doğan güneş.
Gelecek diye beklediğim düşlerimin arasında,
Maviler toprak oldu hayatımda...

Tırmanırken hayat yokuşunu
Ufukta gökyüzü mavi,
İnerken hayat merdivenlerinden
Alabildiğine deniz mavi,
Hasretle beklenen gecelerin umut ikliminde,
'Anne' lafını anneye duyuramamanın yıl dönümünde.
Susmak deva değil, haykırışlarsa nafile,
Kendimi bıraktım yarınlara, ümitlere.
Batan güneşin kızılığında gözlerin kaybolmakta.
Maviler toprak oldu, yoksun diye hayatımda.

Hayat bir yalanmış, kaybolmuş umutlar,
Umutlara yağmur oldu, gökyüzünde bulutlar.
Hayat ırmağıyla beslenen ömrün her satırında,
Maviler toprak oldu hayatımda.
...................
En sevdiğim maviydi annemin gözleri,
Küstüm bütün renklere, terkettiği günden beri,
Şimdi çok uzakta....
O gözler beni görmez oldu.
Beni annesiz koydu.
Maviler toprak oldu....

(10/12/2006) K.Maraş