Mavi üstüne Şiiri - Tolga Sönmez

Sorularla gelen korku düşleri gibi,
Yapışkan gülüşlerdi mavilikler.
Hep suya olan özlemi anlattı mavi.
Bense,
Kanattım yaralarımı maviyle;
Son bulduğu yerde özlemlerin
Ölümün mavi pelerini vardı üzerinde.
Rüzgar sevişken bedenler gibi sarıyordu,
Şehvet deli edercesine yağmurla yağıyor
Suratlarımız,
Serin ırmaklar gibi akıyordu.
Sorular biriktikçe,
Mahvolan hayatların kayıp zamanları oluyordu birden bire.
Karaydı korkunun rengi herkesçe.
Unutulan yanlarıydı kötünün,
Umulmadık anda ummadık yerden gelişi,
Karayı beklerken ölümcül diye
Ölüm denizden geldi mavi ile birlikte.