Susmakla konuşmak kararsızlığında,
bıcır bıcır sesine günün yorgunluğunu asıp,
alaşağı etmeye çalışan hayta bir bezginlik.
Bıktım artık kötü şeyler duymaktan,
bana güzel şeylerden bahset diyorsun.
Yetip yetmeyeceğini bilmeden,
seni sevdiğimi söyleyip hasretinden öpüyorum.
Sanki o anda mavi bir ortanca çiçeklenip,
tebessüm ediyor sesinde.
Yakışıyor da.
Ve ben,
sesine yürüyen can suyunun akıntısında eriyip kayboluyorum.
Kayıt Tarihi : 2.8.2017 12:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!