Mavi Melek kara kuru karakız

Sevgili Mavi Melek; Bil ki çok zor benim için bundan sonrası.
Su kadar demiyorum, hava kadar elzemdin yaşamım için. Bütün sorunların benden kaynaklandığına inandım.Ne zaman şemsiyene sığınmaya kalksam, sırılsıklam, al kan oluyorum kirpiklerine saklansam.
Bir gün bile küs duramazdık, üç hafta aramayacağın kadar ciddi kazalar yapmaya, cezaları hak eder olmaya başladığımı fark eder oldum.
Tam unutmanın pansuman tedavilerine geçiyorum derken, ummadığım yerlerden gelen darbeler, şarapnel gibi açıyor, kanatıyor yaralarımı.
Bir sevda sarhoşluğu anımda değil, seni hiçbir şekilde kaybetmeyi göze alamazdım.Yaşamımın ikinci baharında toprağımın bereketli olmasından değil, yüreğime ektiğin tohumlar en verimli hasatı almamı sağladı. Hiç böyle zengin duygularım olmamıştı.

Bağışladığın zenginlikler ömrümün tüm karanlıklarını aydınlatacak güzel anılar, hoş hatıralar, biber lezzetinde acılar, tatlı yaralar ve tükenmesini düşünemeyeceğim dostlukların korunması görevini yükledi yüreğime. Tanışmamızı sağlayan dostlarımız, telepati frekansımızın koordinatlarını, gelişmelerin boyutlarını kestiremezler. Yüreğimdeki rap rapları darbeler sürecinden geçen 68 kuşağının yurtsever bir sevdalısı olarak aynı endişe ve heyecanla yaşamıştım:
Hayatımda yaşayabileceğim en büyük devrimi yüreğimde yapmayı başaran gönül anarşistimsin. Bizim kuşağımız sadece dram yaşamadı, acıların kendisiyle kucaklaştı… 'Sevgili'nin baş harflerini ağaçlara kazamadı.
Bir nesil susturuldu,susmayı öğrettikleri için.Hastanelerde ki 'SUS' işaretinin aksine susma diyenlerdensin..Bedenlerimiz kadar ruhlarımızı da sağaltıyorsun.Yaşadığım hiç bir şey seni insanı sevmekten alıkoyamıyor. Şeklen yaşadığın ataerkil toplumda,ana erk il başkaldırının bayraktarısın.
Bel ki,senden çok,direnen kavgacı bir o kadar sevecen yüreğine tutkulu esaretim.Çok yanarım,kahrolurum seni üzersem,kırarsam..Asıl korkum; özel alanlarına düşürdüğüm patlayıcıların yarattığı tahribatı daha da büyültmeden nasıl onaracağımı bilemeyişimde saklı.

Uzağında kalmak,yüreğimin hasretinde tutmak zorunluluğu doğdu benim için.
Bitmeyen kavgalarımız,sevdalarımızdı.Her kavgamız biraz daha kaldırdı sınırları aramızdan..Ayrılışlarımızı,kavgalı kopuşlarımızı özlemeye başlamıştım.Kendiliğinden barış doğmuştu,uğruna savaşılmayan barışların ömrü kısa olurdu..Hüzünlenmiştim,kopacak kıyametin acılarını,ayak seslerini duyar gibiydim ta derinlerimde.

İlk karşılaşmamızı anımsarken zorlanmıştım.Fiziki özelliklerinden haberdar değildim,boyun bos un yüzün yoktu..Bir tek şey biliyordum..Acıların erken olgunlaştırdığı tatlı bir çocuk simâsıydı göreceğim.Kara kuru kara kız. Yaklaştıkça irileşen, baktıkça kaybolabileceğim derin bir göl gibi esrarengiz buğulu koyu ela gözler.Herkesin ilk bakışta fark edebileceği sihirli bir tebessüm,yol yorgunluğunu ve elmacık kemiklerine gizlenen sağ yanağındaki gamzede saklanmayı başaran hüzün çukuru.
Kucakladığımda yere bırakırsam uçacak sandığım cılız bir beden.
Yıllardır birbirimizi bekliyormuşçasına samimi bir kucaklaşma,bu kadar yakın duymak,yakın hissetmek,öbür yarını bulduğunu sanmak.'Susmak bazen çığlık atmaktır.' ya işte öyle bir hal, yarımların bileşkesinden nasıl bir hilkat garibesi bütün oluşacaktı?
Aradaki çeyrek asır'a rağmen.
Hemşehrilerinin tanıdığı düş gezgini,yurt sevdalısı, çılgın bir serüvenci, bohem bir edebiyat dostu,Vefalı ve uslanmaz bir hümanist.. Görmeden tanımadan hakkımda bildiklerin bundan ibaretti.

İstanbul'a gelirken 'Yollar kardan kapalı dilerim beklediğinize değer dost olurum.'diyordun.'Ben bahar çiçeklerini yüreğimde getiririm.' demiştin. Beklemek işim,hasret aşım,dostlara duyulan özlem yoldaşım oldu hep.İstanbul'a gelirken evinde bıraktığın ne kadar dert,tasa,sıkıntı,endişe,kaygı varsa almadan gel, bizde hepsi var demiştim.
Çözülmemiş bulmacanın bir sürü karesi boş,doldurulmak için seni bekliyor.Gel kendin oku, yukarıdan aşağıya,soldan sağası yok, hep soldan daha sola bir işaret levhası seni bana getirecektir..Çözülemediği sürece de kimliksizliğiyle yaşayan sıradan bir adam olarak kalacak..

Oysa kareler doldukça sıfatlanacak ete kemiğe, sevdaya dostluğa bel ki de aşka bürünecek.Kendi kimliğini bulan biri olacaktı. 'Evinizin ve yüreklerinizin kokusunu alıyorum, ne bileyim özlüyorum işte,yüreğimi sabah evde unutmuşum ben gelene kadar ona iyi bakın' diyordu bize çektiğin telefon mesajın. Söz vermiştim yüreğini sıcak tutacağıma.' Yüreğin yüreğimin yanındaydı, giderken ikisini de götürmüşsün.'diyebildim sadece sana.Gel tepeden tırnağa bize şekil verebilirsin, bizi değiştirebilirsin, sevebilirsin, nefrette edebilirsin, küsebilirsin fakat darılabilirsin demedim..Çünkü, o boyuta taşımadım dostluklarımı, ilişkilerimi. Aşktan büyük dostluklar ancak aşka hamallık ederler.Yürek çıkmazlarında kaybettiklerimizi ana caddelerde aradık durduk.İyi ki cezalandırdın, infaz hakkını yargısız kullanmadan.Aldığım cezanın, koptuğum sevdadan ağır olduğunu sanmıyorum.

Ona rağmen korktum senden, kendimden, tutkularımdan. Ya senleşmedeydim gittikçe ya kendimden vazgeçmede..Oysa ikimiz, birbirimizi tanıdığımız halimizle sevmiştik.Yarımlardan bütün olur öğretilmişti bizlere. Çeyreklerimizin eklenmesiyle barışıklık benzeşmeye taşıdı bizi.
Farklılıklarımızı seviyorduk. Farklı olmanın ayırtına varamadık, farkı kaçırdık. Ben o kara kuru kara kızı, hâlâ kollarımın arasında kucakladığımda bırakırsam uçacak sandığım cılız bedeni, o derin bakışları ve bana benzemeyen farklı yanlarını seviyorum.
Bil ki; çok zor benim için bundan sonrası. Benzeşmekten korkarken bütünleşen yüreklerimizi eşit olarak paylaşacabileceğimizi sanmıyorum! ..
O güzel yüreğin parçalı ve yaralı bölümünü ben alacağım.
Diğer yarısında da ebediyen gölge gibi kalacağım.
Hoşça kal Mavi Meleğim. Kara kuru kız hoşça kal.

Şeref ÖZTÜRK (Usta)

'GİT İSTERSEN CÜZZAM KAP BİR YERLERDEN NASIL TUTKULU OLDUĞUMU GÖRMEK İSTERSEN'
CEMAL SÜREYYA