Mavi Melek Şiiri - Metin Başol

.........................Kanatsız Meleğe

.......................................(O sımsıcak akış olmasaydı
...................................... Bu şiir asla yazılamazdı)
.............................................................................

O mavi bir melekti,
Masmavi gökyüzünden yere indi
Umudu takmıştı kanatlarına
Gülüşlerinden yaşam süzülüyordu
Geceleyin gökyüzünde
Yalnız başına parlayan
Dolunay gibiydi gözleri
Çiçekler açardı saçlarında
Taze baharlara özgü
Sarmaşıklar gibiydi sanki
Öyle güzeldi inan ki!
Rengarenk açan bir çiçekti
O masmavi bir melekti

Uludağ’ın eteklerinden
Dupduru su gibi akardı
İnsansı bir yüzü vardı
Fazla sıkıntıya gelmez
Gelmezdi, kaçardı
Suçlu aramak anlamsız
Suçun olmadığı bir yerde
Ama yine de
Suçlu ne o idi,
Ne de felekti
Dedim ya kaç kez size
İnsan değildi o,
O masmavi bir melekti

En lirik mehtaplı gecelerde
Hepimiz onu andık, günlerce
Bir düştü yaşanan,
Farkına varılmadan
Bir yalana kandık
Öyle güzeldi ki her şey,
Güzelliğine inandık.
Kendimizi cennette sandık
Uyanınca anladık
Uyanmasak da zaten gidecekti
Buralara ait değildi ki o
Bulutların arasından bakıp gülecekti
Kendi aleminde var olan
Masmavi bir melekti

Anımsarım dün gibi
Sanki bugün yaşanmış gibi
Bir gün şehre indiğinde
Sabah erkenden, capcanlı
Kıpkırmızı kızarmıştı,
Belki de çok heyecanlı,
Kırmızı beyaza boyanmıştı,
Baştan aşağı.
Kırmızı olmuştu yanakları al al
Aman Tanrım! , o ne güzel hal,
Dudakları kırmızıydı eteği gibi,
Beyazdı ayakkabısı, elindeki çantası
Dişleri gibi bembeyazdı
Gülüşleri üflemeli bir sazdı
Şarkıların notasında bir ahenkti
Siz de biliyorsunuz artık değil mi?
O masmavi melekti

Şehrin kalabalığında göründü en son
O gün bir felaketti her şey
Gazetelere çıkan haberlerde
Nasıl olduğu anlaşılamadı bile,
O neydi öyle, Tanrım!
Nasıl bir kargaşaydı yaşanan
Neydi tüm bunlara sebep böyle
Nasıl zincirleme bir kazaydı, oracıkta olan
Yaşanmadı benzeri, yaşanmazdı.
Nasıl da dikkatsiz olabiliyordu insanlar
Anlaşılamadı, anlaşılamazdı.
Yaşananlar yarım bile değil, çeyrekti
O masmavi bir melekti

Faili meçhul sandılar
Her zaman olduğu gibi,
Yine yanıldılar.
Nasıl bilebilirlerdi ki
Her şeyin tetikçisinin
Beyazın gölgesinde,
Kırmızılara bürünmüş,
Mavi bir meleğin olduğunu.
Ritmik adımlarla geçerken oralardan,
Kanat çırpışının neden olduğunu
Kim bilebilirdi ki, söylesene kim?
Kimse bilmedi, bilemeyecekti,
O masmavi bir melekti

Melek uçtu gitti;
Kanat çırptı havaya
Kazazedelerin hepsi
Kalakaldılar yaya
Bakıp kaldılar arkasından
Saf saf, o sonsuz uzaya
Her şey sahteydi, hamdı, kelekti
O masmavi bir melekti

O mavi bir melekti
Zaten gidecekti
Mavi melek evine gitti
Bu şiir burada bitti.

Metin Başol- Ankara