İnsanları izliyorum yine sosyal medya dedikleri mavi kutunun içine sıkışmış bir şekilde dışardaki hayattan bir haberleri olmadan yaşıyorlar kutularında, uçurtmalar görürdüm dışarıda top oynayan çocuklar şimdi ise teknojinin içine kendilerini hapis etmiş bir insanlık görüyorum.Saygı, dürüstlüğü ve inaçlarımızı yitirdiğimiz bir dünya neden öleceğinizi soygularken neden doğduğunuzu sorgulamadığınızı anlamış değilim, herkese yardım etmek istiyorum artık ufak bir gülümseme için hayvan canına daha fazla değer verenlerdenim bu dünyada hatta insan türünün tükenmesini isteyenlerdenim çünkü insan oğlunun bu dünyaya tek bir yararını söyleyebilecek varmı aranızda.Güneşin doğuşunu unuttuğunuz ayışığını izlemeye üşendiğiniz birer hayat yaşıyorsunuz çoğunuz para diye yalvaracak haldesiniz belkide ama paradan sağlıktan daha değerli iki şey olduğunu unutmuş gibisiniz sevdiklerinizi kaybedince ZAMANIN değerini yardıma muhtaç kalınca İNSAN olmanın değerini anlıyacak olmanız üzüyor beni.
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta