Kale duvarına tırmandım
taş keskin
basamaklı.
Duvarın penceresine yuva yaptım
göğün maviye
yakın gözleri.
Ufukta kısık ışığında
güneşin son sözleri
Zamana sığmayan
kelimeler gibi.
Ara ki zamanla yarışan
insanın yalın
hayat biçimlerini.
Dağın yamacına yakın
kurak toprağına
tutunan kır çiçekleri,
Ve gölgesinde otlatılan
koyun sürüleri.
Yamacında nehir akan
sayısız balığın yuvası
Ne kadar derinde yüzerse
aynı kulacı
savurur solungacı.
Yosunları aksesuar olan
Dünyanin mavi küresi.
Kayıt Tarihi : 27.12.2022 21:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!