Bir köy vardı.
Çocuklar oynardı sokaklarda.
Kadınlar su taşır, Yaşlılar dua ederdi.
Hayat sade, sessizdi , Ama güzeldi.
Sonra bir gece…
Toprak sarsıldı, Silahlar konuştu ,Kapılar kırıldı.
Çığlıklar yükseldi sessiz köy,
Bir anda mezar oldu.
Çocuklar sustu ..
Anneler yere kapandı.
Kimi kaçtı, kimi kaldı.
Ama çoğu orada son nefesini verdi.
Gökyüzü bile karardı o gün.
Yağmur değil, kan yağdı topraklara.
Yıllarca kimse konuşmadı.
Ne bir mezar vardı…
Ne bir işaret taşı.
Kayıptılar.
Hepsi birer kayıp insan.
Yüzler, isimler, hayatlar…
Toprağa gizlendi.
Sonra bir gün…
Bir kelebek görüldü.
Mavi...Masum…Kırılgan…
Onun konduğu yerde,
Bir mezar bulundu.
Bir çocuk çıktı topraktan,
Elinde paslı bir düdük, Üzerinde okul kıyafeti,
Ayakkabıları eksik…
Ve sonra başka kelebek…
Başka bir mezar ,Başka bir hikâye…
Aynı acı.
Kimi anasını, Kimi babasını kaybetti,
Kimi kardeşine sarılamadan öldü.
Kimi gökyüzünü ,bir daha hiç göremedi.
Mavi kelebekler artık simge oldu.
Masumların sessiz çığlığı…
Görünmeyen mezarların habercisi…
Unutulan acıların hatırlatıcısı…
Ve hâlâ uçarlar Bosna’da.
Bir mezarın üstünde,
Bir kayanın dibinde,
Bir annenin gözyaşında…
Ey insanlık…
O kelebeği gördüğün an,
Eğ başını.
Çünkü orada biri sessizce yatıyor.
Ve dünyadan bir dua bekliyor…
Kayıt Tarihi : 30.5.2025 21:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mavi Kelebekler’in hikayesi nedir? Sırplar 1992 ve 1995 yılları arası Bosna Savaşı sırasında toplu katliamlar düzenlemiş ve Boşnak cesetlerini kimsenin bulamaması için derin ve toplu mezarlar kazmışlardı. Sırplar, katlettiği binlerce Müslümanın cesetleri bulunmasın diye cansız bedenleri yakmış, öldürülen insanların vücutlarından kemikleri çıkarıp birbiriyle karıştırıp toprağa gömmüş, uzaklara ve derinlere kazılan toplu mezarların fark edilmemesi için üzerini doğal bitki örtüsüyle örtmüşlerdi. Bütün bunlar yetmezmişçesine, araştırmacıları yıldırmak için mezarlara bubi tuzakları kuran Sırplar, ayrıca toplu mezarların bulunmasında kullanılan uydu resimlerinde, manyetik değişkenlik taramasının yapılamaması için mezarların içine metal parçaları bırakmışlardı. Anlayacağınız Sırplar katliamın sonuçlarının ortaya çıkmaması için yoğun bir mesai harcamış ve ellerinden gelen her şeyi yapmışlardı. Fakat yapılan onca plan, kurulan yüzlerce düşünce resmen ilahi bir etken gibi tabiat tarafından bozulmuştu. Hem de sadece küçük mavi kelebekler yardımıyla…Bugüne kadar mavi kelebekler takip edilerek en az 300 adet toplu mezar bulundu. Toplu Mezar Enstitüsü bu zamana kadar yaptığı çalışmalarda 20 bin kişinin cesedine ulaştı ancak yalnızca 18 bin kişinin kimliğini belirleyebildi. Cesetlerin parçalanmış ve yakılmış olması kimlik belirleme çalışmalarını güçleştiriyor. Birçok acıların yaşandığı bu katliam daha doğrusu soykırım; modern dünya tarihinin görebileceği en büyük utançlardan ve zalimliklerden biriydi. Her yıl 11 Temmuz’da adeta o günleri yeniden yaşar gibi, kimlikleri tespit edilen Boşnaklar, katliamın yıldönümünde Potoçari Anıt Mezarlığı’na defnediliyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!