Mavi Kara Gözlerimiz

mavi kara gözlerimiz
yıldırım gibi değdi
ellerimiz de

dudakları sona saklamıştık
tenimizi de

kömür karası saçımdan bir tel kopardın
şiir defterine onunla “AŞKIM” yazdın

yıkık duvara gel diye işaret ettin
uçarak geldiğimde
bir mektup uzatıp elveda dedin

mektubunu okudum ıslatırken damlalar
demişsin
saçın emanetimdir dönene kadar

yıllar uzun……..........geçti
emaneti bekledim
yıkık duvarın tuğlaları eridi

ben de duvara benzedim giderek
sevdalılara bakıyorum imrenerek
bekle diyorum bekle emanetinle dönecek
…………….

7.12.2006-Blk.