Mavi güvercin Şiiri - Ramazan Karadaş

mavi güvercin söylüyordu O'nu
kuşluk vakti hep hatırlatıyor O'nu
bir ebabil gibi pencereleri vurarak
uyan uyan ölü diyerek
kimdi bu ölü her gece alem yapan
karanlıkta aydınlığı görmeyen
ebrehe'nin ordusuna gönüllü katılan
sürme almış firavundan gözlerine
görmez dönen şu kervanı
kapılar açılırken uyku diye sayıklayan
yaprak yaprak mektup yazarken ağaçlar
uyku uyku diye postacıya mektup veren deli
beş parmağını görseydin olurdun akıllıdeli
uyansaydın ölü aynada görürdün O'nu
avuçlarına düşerdi merdivenler
yaşardın üstünde varken taşlardan taçlar
uyansaydın gözlerin açıkken
bedenden uçururdun kanatsız kuşlar
öldürürdün menrud'u kurtulurdun kuyulardan
düşerdin ateşte gülistana
uyansaydın eğer O'nun hatırına