*Mavi Gümüş Balığı Şiiri - Gazel Umut Balan

ölür adım gitmeliydi oraya..
canı cebinde,
yüreği bilmem nerde..
ölür adım gitmeliydi yitmişini bulmaya..
açtı..açıktı oysa..karanlıktaydı..
tek azığı sırtında;
mavi gümüşbalığı..
tüketemezdi onu,kimselere veremezdi..
sakladı..

ölür adım gitmeliydi oraya..
göz yaşını sildiği mendili, kanla yumaya..
biliyordu sabaha çıkmayacakdı bu defa..
sözleşilen yere geldi,sırtında mavi gümüşbalığı..
çakıltaşı, cam kırığı cepheler açtı..
bir savaş yeri..deniz kıyısı..
boş bir sandal,sahipsiz düş sanrısı..
gidemezdi artık özgürlüğe; anladı..

yükünü indirdi sırtından yere..
kendinin olmayan ama;
kendinden olanı, gönderdi özgürlüğe..
canı cebinden çıktı,can oldu son azığa..
son bi gayret getirdi sırttan inen balığa..
o maviydi..gümüştü.. azıktı ona amma..;
deniz cazibesine katmıştı çoktan onu..
mavi gümüş balığı, gördüğü son yüz oldu...

güzler geçti üstünden kefensiz yattı yerde..
ondan haber soranlar bilemediler nerde..
bir vakit dalga vurdu yanındaki kıyıdan..
aşina bir mavilik kaldı geriye sudan..
kader miydi, yazgımı bilinemedi asla,
emanetini verdi,ona suyla yaradan..
sonsuzluğa uyurken yalnız değildi artık;
yanında yatıyordu gümüş,mavi bir balık..
(31.05.2006)