Mavi Gece Ayazları Şiiri - Berat Aydın

I.
geceyi süsleyenim
huzura açmış bir gül gibi
anlarsın
çok çağrılı bu hasreti
ben seni başka bir dünyanın
nöbeti gibi sevdim
kırmızı hatıra sesini
sesinin nükte umudunu
umudunun çaresiz âh'ını
âh'lar âh üstüne ey
ölümün emektar güzeli
sanırsın ki gözlerime sinmiş
ten'den hallice nefsim
hasretinin son durağı o nefesime

II.
ah o gece ayazı
grileşmiş tonlarca sükunet
bıraksam geceye başımı
yanılgıların keskin yollarına
sen ki yolların en güzel medinesi
umarsız gece ayazlarım benim
çöl gibi mesela
leyla gibi
anlayacağın âle gibi
yoksa ela mı desem
görünce dilimi sükut eden
galiba ölmenin çetelesini de tutuyor
yoksa nasıl söyleyecek renkleriyle
sana kaç defa öldüğümü
sanırsın
tarihin yenilgi kayıtları didik didik edilmiş
nasıl da bulup çıkarmışlar seni, ayazım
ah kış güneşim
evet doğrudur ela’da donup kalmışlığım
bilhassa onlardan, aşk hevesini almışlığım

III.
evet, evet biliyorum
bedenimi de
sonsuzun içinde sana öldüğümü
hasret denizi, doğuş sahili
karşı koyulamaz melâli arzu
hepsi hatrımda
bir başlangıç görüyorum
ölüm bestemi yazan ellerimizde
soluksuz okuyan dudaklarımızda
ah ela, âle/m
kendi kefenini dokumuş gibiyim

ve hala
canlı kalan tek yanımsın

erdem

4ocak2022