Mavi Fırıldak Şiiri - Necati Keskin1

Uff!
Öf!
Çok doluyum bu akşam
Dokunsan da, Dokunmasan da ağlıyorum zaten.
O kadar çok sevdim ki, şıp sevdim.
Birçok kez sevdalandım, yalancı gözlere.
Ama bu kadar acı değildi…

Bazen, hayata yenik düşersin.
Dünyayı karşına almak istersin.
Öfkeyle fırlarsın ayağa!
İşte o günlerden biriydi;

Yağmur yüklü bulutlar gibiydi bakışlarınız.
Kendi güzelliğinizin bile farkına varmadınız.
Şeftali ile armut arasında gitti geldi gözleriniz.
Kimi tavuk budu sevdi,
Kimi elma, kimi de ayvayı yedi.
Ama yinede sevda yüklüydü,
Yalancı, Islak, Mavi renkli gözleriniz…

Eh!
Sonunda yapmadığım bir bu kalmıştı,
Çevirdim bende mavi fırıldağımı.

Her şeyi çevirdim de,
Bir seni çeviremedim geriye be gönlüm.
Dur dedim, dur!
Nereye gidersin?
Konuşma, Bakma, Yazma dedim…

Sevme,
Ey pırıldak gözlüm dedim.
Dinletemedim…

Ne yeminli sözler duydum, yalandılar.
Ne sevdalı gözler gördüm, kördüler.
Ne cana can feda gönüller sevdim,
Uçup gittiler! ! !