Mavi Çocuklar Şiiri - Evira Ayaz

Sessiz şimdi bütün sokaklar
enkaz altından gelen çığlıklar biter...
artık kim ne arıyor bilinmez
suçlular bile çoktan kayboldular

dudaklarında sımsıkı susup unutmadıkları birer isim kalır herkeste
resimler anlamsız olur
birbirine benzer bütün ölümler çünkü
gökyüzünü boyayan usta bir işçidir yalnızlık
ve acımasızdır katilleri güneş’in
neden doğduğunu bile bilmez bir çoğu
acıya müptela bir yaraya sahiptir her kanama
kimliği önceden fişlenmiştir kaç-ak yüzlerin
haykırışları ağıt olur geride kalanların veresiye defterinde
susuşları bir insanlık suçu
müebbet bir yalnızlıktır son mısrası her şiirin
ve şairler ölür her gece
yazdıkları her şiirin son mısrasında...

kimliksiz mavi çocuklar ölür birde
coğrafya buna elverişlidir
tarih kitaplarından ç-alıntı vatan hainliğiyle suçlanırlar geçmiş bu günün tanığı seçilir
o günlerden kalma dar ağaçları
o günlerden kalma cellatlar
çocuk parklarında
evlerin bahçesinde
en güzel oyunların tam ortasında
çıkagelirler, ansızın ve sessizce…
susulur…
anneler ölünce nasıl susulursa öyle işte!

can çekişen kangren duygularla insan olduğunu hatırlayan birkaç yüz
ceplerinde kırık oyuncaklar taşır
asılsız iddialara kurban edilmiş oyuncakları
bir daha güldüklerini göremeyecekleri
Mavi çocuklar ölür bu ülkede
toprak elverişlidir kana…
miting alanlarından
oturma eylemlerindeki sözsüz protestolardan
Cumartesi Annelerinden
alıntı sözlerin pankartları üretilir hiç durmadan matbaalarda
İnsan beyninin efsaneleşmiş sevgi damarlarını alırlar gece yarısı operasyonlarında
avuçlarında bir resim kalır
onu gördünüz mü diyen çaresiz bakışların!
faili meçhul işçiler ölürken manzarasız bir mezarlığın karanlığında
gören gözlerin körlüğü taşınır manşetlere
flaş haber diye!

enkaz altından bir daha ses gelmez
yıkılmış binaların üstüne yenileri kurulur
ölen insanların şeytanı taşladıkları bir hikaye anlatılır duvarlara afişler asılır
lanetler okunur dünyanın öteki tarafından dili ayrı olan bir halkın üstüne
medeniyet dilinde şarkılar bir tek Türkçe okunmalıdır!
oğlu öldürülen anneye, kan-ayan yarasına para yapıştırılmak istenir
ve her gün milyonlarca göz bu insanlık enkazı altında ölenleri
umursamadan nefes alır…

Enkaz altından bir daha ses gelmez
İnsanlık ölmüştür çünkü!