Mavi Çığlıklar Şiiri - Yavuz Bayram Çalı ...

Sessizliği, sensizliğe dönüştüren rüzgârlar,
Harap, viran eden, kasıp kavuran, korkutan,
Şiddetinden üşüdüğüm hüzün rüzgârları,
Martıları bile kovamıyorsun oysa
Şiddetinle dalgalanan denizlerden.
Bu günlerde geçecek, bu fırtınalarda dinecek,
Yaralarımı saracağım, yorulmadan,
İçtenlikle sarılacağım yaşama,
Gök gürültüsü de kopsa yüreğimde,
Dağlar, taşlar üzerime gelse de,
Çocukluğumun, elma şekerli şehrinde, değilim artık,
Ömrümden koparılmış, ezilmiş, örselemiş bir gül,
Çınar yapraklarının gazelleri ayaklarımın altında,
Yağmurun şiddetinden ıslanan hasret ve de gözlerim.
İhanetin bitmeyen sancılarında üşür bedenim,
Mahkûm etmeye yeminli iken, iç çekiyorum,

Bu rüzgâr, mavi düşlerimi üşütüyor,
Susuz topraklarım kıraç, baharsız,
Bir adın kaldı mermer taşlarında,
Kesilir şehrin ışıkları, çekilir karanlıklar,
Ağlama Yavuz, ağlama,
Pamuk şekerlere ağladığın gibi ağlama,
Kader, saçlarımı dağıtan acımasız rüzgâr,
Ay düşer akşama, yanarım, yanarım ben,
Kırık aynalarda kaç yüzüm kaldı,
Sırlarla gizemlerle, kırıklarla,
Yasak değil ismin, resmin, aşkın,
Yüreğimde sökülmeyen bir çivi gibisin,
Yansam kaç yıl daha yanarım,
Yaşasam kaç gün daha yaşarım,
Bir ömrü, çorak topraklarda beklettim, bahara,
Suskunluğumu, gömdüm anılara,
Haykırıyorum şimdi, yazıyorum,
Gökkuşağının yerine seni koydum,
Kopsa da kıyametler, fırtınalar,

Yağmurlarında sevda büyütürüm,
Çatlak dudaklarımla.
İçimdeki yangına su taşır,
Mavi çığlıklarında, o beyaz martılar.