bakışıyorduk..
üstüne kahve dökülmüş
şaşırmış,
telaş yapmış;
bir yandan sinirle üstünü silmekte
bir yandan ah çekip,
var bunda bir hayır demekte..
bir gülme geliyor bana,
tutmuyor,
patlatıyorum kahkahayı;
o benden arsız çıkıp
gülmekte sakarlığı..
biraz zaman sonra
toparladık kendimizi,
kaldığımız yerden devam!
o bana
ben ona,
sonra ben yine ona;
üst üste,
defalarca
bakıyorduk onlarca..
kanamadık
kanamadıkça bakışıyorduk dakikalarca..
ertesi gün,
sonra diğer gün;
derken üç-beş haftanın
neredeyse her bir günü..
rutine bağladık;
baktık,
bakıştık
bakıştıkça yine baktık..
ertesi sene oluyor,
onu arıyor gözlerim
başkasına bakmam, ant içmiş gibiyim!
lakin öğreniyorum ki
ben ikinci sınıfta,
o mezun olmuş sonuçta
bizim bakışmalar
havada kalmış durumda..
sonra anlıyorum ki
dakikalarca bakışmak yerine, bir kaç dakika konuşmuş olsaydık, en azından adını biliyor olacakmışım..
vakit varken konuşun
sadece bakarak, dünyayı görebilirsiniz ama
bir "merhaba"yla dünyalar yaratabilirsiniz..
02.06.2015
Eyüp GerginKayıt Tarihi : 2.6.2015 14:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!