Mavi Bakışlı Bir Çocuk Olsa Yaşamak

Kaderin ve kederin derinlerinde iniltiler
Günün yapışkan tozunu içer iken insanlar
Yalancı güneşe çiçekler atıyor bir çocuk
Bir çocuk parçalanıyor uzak bir şehirde
Ozan yüreğimde meleklerin hıçkırığı

Her şeye inat güvercinin kanadı beyazdı
Gök gürültüsü değildi şakaklarda patlayan
Bulutlarla sevişen kuşlar inmedi dallara
Güller kana bulanırken insanlar kaçıyordu
Söyle insanlık, yaşamdan üstün neydi reva!

Utancın kelepçesini parlatıyor niteliksizler
Ekranlarda elim bir yalnızlık fısıltısı yaşamak
Kendine eş bakar iken onursuz kısmetsizler
Düşler paralanıyor uzaklarda, kanlı bir dünde
Söyle hayat söyle, bu çelişkide suç hangimizde!

Avucumda kumanda, değiştirsem yazgısını ömrün
Ağlamasa çocuklar, ölmese insanlar, kuşlar vurulmasa
Huzurun pimini perçinlesem bir çırpıda insanca yaşama
Yüreğimde yine çiçekler açsa, ayrıştırılmasak yalanlarla
Mavi bakışlı bir çocuk olsa yaşamak, fısıldasam hep aşkla

Rengârenk çiçekler toplayacağım mor entarili dağlardan
Yorgun vakitlerin gün batımlarında renkler kaynatacağım
Pay edilmiş umutların koylarına yeni şehirler kuracağım
Yelkensiz yolculukların azgın dalgalarını sabırla aşacağım
Şu metal kalpli insanlar arasından geçip aşka sarılacağım