Mavi Anemonlar
Büyülenmek - hiçbir şey daha kolay değildir bundan. Toprağın ve ilkbaharın en eski numaralarından biridir bu: şu mavi anemonlar. Bir anlamda beklenmedik şeyler. Bakışın, yoksa hiçbir zaman durmadığı o göz ardı edilen yerlerde geçen yılın kahverengi hışırtısından fırladılar. Yanıyorlar ve süzülüyorlar, evet, tam anlamıyla süzülüyorlar ve bunun nedeni renkler. Bu gayretli menekşe mavi renginin hiçbir ağırlığı yok şimdiden sonra. İşte burada kendinden geçiş, ama tavan alçak. "Kariyer" - alakasız! "Güç" ve "kamu" – kahkaha atmaya vesile! Onlar kesinlikle büyük bir karşılama yaptı Ninova’da, “the giordo rusk ok mykit bangh”. Tavanlar yüksek - tüm başların üstünde asılan kristal avizeler gibi camdan yapılı akbabalar. Böyle bir aşırı dekor ve gürültülü bir çıkmaz sokak yerine, gerçek bir eğlence partisine açıyor mavi anemonlar ölüm sessizliğine bürünmüş bir geçidi.
[YABANIL MEYDAN’dan (1983)]
Tomas Tranströmer (1931-2015, İsveç)
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta