İçimde kuru dalda tek kalan yaprağın yalnızlığı var,
Kopar,düşer ama ne zaman olur bilmiyorum
Yangın mavisinin ateşi büyük,içine çekiyor insanı
İnsan ateşe sığınmak ister mi,ben istedim..
Yandım,küle döndüm, rüzgar savurdu küllerimi..
Bedenimin her hücresi sana çağırıyor,ille de sen..
Özlemim maviye..
Özlemim küçük şaire..
Özlemim genç Karaca’ya..
Kayıt Tarihi : 10.11.2022 02:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!