Mavera Şiiri - İsmail Uysal

Bir zaman
Mevsim yaz;
Haziran.
Bir şehir,
Kocaman.
Bir gece
Karanlık,
Gökyüzü karmaşık
Bir yıldız,
Çok uzak; kıpkızıl
Ve berrak.
Bir ışık,
Ardından kapkara bir tuzak...
Yalnızlık
Ve vahşet
Depremler,
Heyelan...

Tenimi, terimle sarmışken heyecan.
Yolculuk başladı.
Hayalim benimle
Ruumu taşladı.

Ardından
Amansız yorgunluk.
Bir kavşak ve durak
Sonra hız;
Dört bir yan
Toz duman.
Ve bir ev,
Korkuluk
Bir yatak
Bir koltuk
Ve üç beş kap-kacak
İsyankar bir duvar
Sır dolu
Günahkar.

Sedirde bir küllük
İçi küf, izmarit.
Perdeler apaçık
Cam kırık
Ve rüzgar...
İçimde bir volkan
Can yanar,
Can aşık.

Anladım,
Bu sevda karmaşık
Sonu yok
Ya boşluk.
Uzakta mutluluk.
Geceler,
Ömrüme alevler taşıyan bir oluk.

Anladım,
Bu dava boş dava;
Dava boş!
Hey gidi burjuva!
Mevsim yaz
Hava hoş.
Gün gelir bir mezar
Biraz loş ve derin
Sarınca tenini
Ve toprak ölçünce
Enini, boyunu.
Bir yağmur yağacak,
Sağanak.

Ve bir kış
Bir ocak,
Üstümüz bembeyaz.
Hava sert ve ayaz.
Bize de gelecek mutluluk,
Bir yuva.
Yer toprak
Sımsıcak.
İki baş, ten çıplak
Tek gibi yapışık,
Tek yürek,
Tek aşık.