Mavera Şiiri - Elif Bakdım

Şark bülbülü hangi güle ötmekte?
Günü boyayan al nerede?
Gönül hâra batmazken,
Kış ardından kış bitmekte.

Bu sır çözülesi değil.

Gözler uzağı görmezken,
Akıl yakını bilmezken,
Deve mi diyâr mı derken,
Ne geçtir vakit, ne erken.

Yollar aşılası değil.

Demiri, buz eritmiş.
Gerçek tüyden hafifmiş.
Otuz kuş, tek kuşu yerken.
Dağlar, kafı yitirmiş.

İzler bulası değil.

Hava yuttum, su kustum.
Dünde yarını unuttum.
Toprakta ateş yoğururken.
Yalana doğru uydurdum.

Çığlıkta susası değil.

Avcı, kendini avladı.
Dil, hûna bulandı.
Gece güne çökerken,
Ok, yoktan fırladı.

Boşlukta durası değil.

Oradan buraya koştum.
Kendime çıkan yokuştum.
Mutlak sona varmazken,
Elest tozundan oluştum.

Sözden dönesi değil.

Çözen; aşamadı, kaldı.
Bulan; susamadı, yandı.
Duran; ölüme dönmezken,
Kuru dal, göğe uzandı.

Elif eğilesi değil.