Denizden uzaklaşıyor kıyılar
Sular çekiliyor hızla
Bu dünyanın gördüğü son kitlesel yıkım
Gökyüzünde dolunay
Gözlerinin değdiği yerlerde küllenmiş cepheler
Susuzluğunun farkında olamayan çöller
Belli, bir mavera ile aldatılmışlar
Sen ve ben
Bu sahnenin dışındayız
Çok uzaktan bu resme bakıyoruz
Sol omzunda tek bir saç telin
Sol eline çok yakın ellerim
Gözlerine dönüp bakmaya cesaretim yok
Serilmiş gecenin güzelliğinde
Eşyanın hakikatini unutup
Taa o ilk günlerden
O ilk dilin ilk hecelerinden
Sana son kez seslenebilirim
Şu dağılgan yüreğine dokundukça
Yüzünü sararım göze değmeyen ışıklar içinde
Ben yarım asırlık bir aşekayım
Zehir taşıyorum köklerimde
Sesimi göğünün katmanlarına vermişim aylar önce
Gözlerimi, göz ucuyla bir bakışına rehin
Fakat seslerimiz kavuşmuyor bu kadar aah içinde
Sonbaharın her bir yaprağıyla yeryüzüne iniyor fısıltılar
Aramızda incecik bir boşluk
Aşılmaz bir duvar oluyor sonra
Eski tabletlerde görmüştüm bu imgeyi
Eski bir müzenin, eski duvarında
Başaklardan arda kalan kırıntılardan
Açlık düşmemişti kuşların kaderine
Bak sol elimi sana uzattım
Bak sol yanım yıkık
10/12/17
Sivas
Kayıt Tarihi : 19.3.2018 22:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Saydam bir katman çoğalıyor günden güne’’
Şiir,bir çok tanımı içermekte ise de bir bakıma da sözcükle resmetme ,soyutlama sanatıdır fikrimce.Akıp giden şiirin içinden ayrışıp gelen bu iki dize ,bunun müthiş bir örneği olmuş.Görünmez bir aşılmazlığı,ulaşılmazlığı imliyor.
Şiirin tümünden aldığım ise okuyanı,Ümit Yaşar ustamızın şiir dünyasına yaklaştıran kırılganlık,telaş ve yakarış harmanı bir aşk…
‘’ Bak sol elimi sana uzattım
Ellerin ne kadar sıcak
Sesin ne kadar uzak’’
İçten tebriklerimle Sayın Şair.
TÜM YORUMLAR (1)