Gök gürlüyordu, şimşekler ayazlatıyordu bahçemizi, bahçe değildi ki aşk tarlamızdı bizim o.
Yazları orada sevişir, kokumuzu ekerdik, güz vakti geldiğinde de ektiğimizi biçer daha da mutlu olurduk.
Ne kadar ayıp, yasak geliyor insanlara sevmek, sevilmek.
Ayıp değil, kıskanmaktandır bu koydukları yasaklar. Yoksa sevenin kime zararı dokunmuştur, ey efendiler?
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta