Gök gürlüyordu, şimşekler ayazlatıyordu bahçemizi, bahçe değildi ki aşk tarlamızdı bizim o.
Yazları orada sevişir, kokumuzu ekerdik, güz vakti geldiğinde de ektiğimizi biçer daha da mutlu olurduk.
Ne kadar ayıp, yasak geliyor insanlara sevmek, sevilmek.
Ayıp değil, kıskanmaktandır bu koydukları yasaklar. Yoksa sevenin kime zararı dokunmuştur, ey efendiler?
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta