Matem ve Hüzün Şiiri - Mehmet Çiçek

Mateme dönüşen hüzünlerimin gölgesinde.
Ayrılığın efkârı yatar benliğimin sinesinde.
Dertlerimden solan yüreğimin zerresinde,
Kelimelerin oyunu düğümlenir, hasrete…

Resimlerin bakışlarındaki gizli anılar.
Yanan küllerde eriyen sahipsiz birer can.
Zaruri seyahatin karanlık deryalarında,
Dalgaları hırçın, kanayan yaralarıma…

Penceremde kırılan umudumun dalından.
Düşen hayaller rengini kaybeder yavaşça.
Esen rüzgârın zalim kollarına aldanan bahar,
Savrulur yaprağın ateşindeki kızgın boğazına.

Güneşin küskün saçları, yakar bedenimi.
Titrek sokak lambalarını söndürür son ezgi.
Körelmiştir semanın mahremdeki gözleri.
Yakılan ağıtın ardından dökülür gözlerimin izi.