Söndürülemeyen bir orman telaşı gözlerin..
Yalnızlıklar soyununca teninden, eflatun damarlarında votka volta atıyor
Hileli bir zar utancından sabıkalı
Kaldırımlara düşen çocukluğun sırılsıklam masumiyeti
Salıncak kurmuş kirpiklerinde
Gece uçurum mavisine boyarken kısa saçlı düşlerini
Varoluşu ararsın gözlerinde kaybolmuş bir adamın
Oysa bilmezsin!
'Önce kirpik uçlarından kırılır kadın'
Gamzesi düşer toprağa sayamadığı
Hayvansız bir orman kadar ağlamaklıdır fotoğrafı
Kendi kendini büyütmüştür , lekeli pozlar verirken
Parçalanmış bir ayna karşısında asar kendini
Bir ikindi vakti sütyeninden..!
Ah be sonbahar! Bilmez miyim
Sağanaklar halinde yaşatırsın sen bir insana ölümü
Sağanaklar halinde gömersin sen bir topluma kadını
Kayıt Tarihi : 4.4.2023 17:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!