Matem Şiiri - Ahmet Karakuş

Gün eğildi, akşam oldu,
Sular duruldu.
Şimdi saat yalnızlığın vaktidir.
Nemli odamın penceresinden,
Gördüğüm sureti belirsiz adam,
Duyduğum hırsızların ayak sesidir.

Oysa ara sıra telefonum çalmalı.
Ara sıra nasılsın demeli biri.
Ara sıra arkadaşlar gelmeli gece ansızın.
Demli bir çay tadında muhabbetimiz.
Aman güneş doğmasa nolur?
Olur ya, belki bu gün son olur,
Belki bir daha görüşemeyiz.

Yağmur damlaları vuruyor cama.
Üşüyorum korkuyorum yalan yok.
Anne, hadi bana doğruyu söyle.
Yarın güneş doğarsa, gülecek miyiz?