Matem Şiiri - Dürdane Aksoy

Beni bırak sevgili
Dönme bir daha bana
Unut beni yalnızlığın en körpe sokaklarında
Sana karışan gönlü kırık bir gökkuşağıydı
Şimdi en koyu en siyah halka.
Beni bırak sevgili
Göç ediyor kalbim kırlangıçlar şehrine
En tenha sabahlarında mabedimin
En hoyrat yağmurunda ormanımın
En göz alıcı en renkli çiçeğini çaldın sen
Şimdi elimde, içimde sır gibi sakladığım
Kor gibi yanan matemim
Sessiz haykırışlarım var.
İçimde bir yerde bir kadın
Kara lekeli bir yas tutar...
Beni bırak sevgili
Dönme bir daha bana
İçimde yıktığın şehirlerin tozu hala havada
Bir aşktan değil de
Bir savaştan çıkmış yaralı asker gönlüm
Ben sende aşktan çok ölümü gördüm
Ben senden başka bir hata bellemedim
Ömrüme başka bir yanlış eklemedim
Kendinden başka bir cenaze de kaldırmadı yüreğim...
Beni bırak sevgili
Bir sonu yok bu gidişin
İçimde sana sıkışan bir gök yok
Bir inadın bir kinin bir nefretin çok ötesinde
Çok bilinmeyenli bir vazgeçiş bu
Yorgunlğun gölgesinde
İkinci bir hayal kırıklığına yerim yok
Adımlarını ezber ettiğim o yolların
Artık dönüşü yok.
Beni bırak sevgili
Dönme bir daha bana
Ayağına taş değmesin, incinme ama
Tenine rüzgar değse beni hatırla.