Masumum Ben Şiiri - Fikrim Deryaa

Sürgün edilmiştim hayallerimden,
Bir uçtan bir uca...Heveslerimden...
Müebbetti yemiştim,özgürlükten.
Kodese itilen kakılan,hakir ben...
Geçmişten kalan izlerle derince,
Yaralar,acılar,sancılar girince,
Uzandım somyama..Serince...
Aldım ellerimi başımın arasına...
Kime ne etmiştim ki oysa???
Duvarlara çarpan sesim isyanda.
Yankılandı karanlık koridorlarda.
Gardiyan gaflet uykusunda...
Haykırdı suretim, miskin suratına:
"Kalk" dedi " Bak şu kadına!!!"..
"Oku derin çizgileri,
Her biri bir eza, her biri cefa! "
Duramadım bağırdım,kızgındım...
Defalarca...
BEN MASUMUM, MASUMUM BEN!!!...

Silkindi gardiyan,öfkesini kustu,
Zemheriydi fikrim,mevsim kıştı...
Yerler badana...
"Rüyaymış"dedi,pişkindi...
Dön koğuşuna, defol git odana!!!
Derin bir iç çekerek güldü,kaygısız..
O da hadsiz, o da bu masuma saygısız...
Çaktı kibritini, yaktı bir sigara...
Savurdu küllerini tüm isyanlara...
O an koptu yüreğimden sessiz bir nara!!!
Yankılandı karanlık koridorlarda...
Gardiyan tarifsiz kuşkuda....
Gözleri delirmiş sanki pusuda...
Haykırdım eyvallahsız suratına...
Kızgındım,kırgındım...
Boşa yıllarca yatmıştım...
Sebebim katledilen umutlarım...
Susmadım güzel günler hatrına!!!
Bağırdım...Kalbim çığlık çığlığa...
BEN MASUMUM, MASUMUM BEN...