Masumlar Korosu Şiiri - Zeynep Sati Yalçın

(Yazıcı) -Yeryüzü genişti beyaz gök mavi deniz gibi,
Bilmezdim insanlık önce tarifi olmayan bir cani…
Efendiliği onaylanmışsa kurbanları sayısınca,
Sonra yaralar saran riyakar bir dahi…

(Dedem) -Savaşın da tarih gibi bir şerefi olmalı,
Yutkunduğunda geçmişi geleceğe düğüm olmamalı…
Boğazını yırtmayan dağ gibi onuru olmalı…
Göz göze bilek bileğe yiğitliğini salmalı…

(Gençlik) -Türk Kürt Boşnak Arap Sünni Alevi,
Rum Katolik Hanefi Şafi ya da Yahudi,
Dili mezhebi ırkı ne olursa dini,
Yüzündeki masumiyet yakmalıydı yürekleri…
Kontrolsüz güce bir dirhem şefkat,
Varlığın sertliğine bir tutam merhamet,
Teknolojiye yıkıcılık değil sevgi serpmeliydi…

(Bebek) -Bomba nedir bilmezdim küçücük beşiğimde,
Beş aylık kolum bacağım kopmadan önce…

(Genç kız) -Yardım ve yataklık nedir bilmezdim,
Dört yaşındaki kardeşimin kollarında can vermeden önce…

(Baba) -İnsanları severdim sevinirdim mutlu gördükçe
Sekiz yaşındaki oğlumun önünde gözlerim oyulmadan önce…

(Anne) -Namussuzluk nedir sapıklık nasıl bir şeydir bilmezdim,
Dokuz yaşındaki kızıma gözümün önünde tecavüz edilmeden önce…

(Nine) -İhtiyarlık sultanlık zannederdim seksenimde,
Ak saçlarımı kıpkızıl kanla yanımda görmeden önce…

(Dede) -Yıkım nedir bilmezdim depremden başka,
Evlerimiz tanklarla başımıza yıkılıp canlar vermeden önce…

(Hep Beraber) -Yanmak nedir cehennem nedir bilmezdik,
Bir ölüm vardı bildiğimiz ecel adıyla gelen kapımıza
Yeryüzü mezar kadar darmış artık öğrendik
Cehennemi tattık ölmeden öldük acılarımızla…