Masum yüzler Şiiri - Abdurrahman Polat

Ağlarla örülmüş kerpiç evden bakan masum yüzler,
Taştan avlu sınırlarında,
Bir bir sıkışan göz damlalarında,
Güneşin sarısını bekliyor,
Apartmanlara gömülmüş şehirler,
Sokak lambalarının söndürdüğü yıldızlar,
Kalabalığın hızla sürüklendiği yalnızlık,
Taşın altındaki elleri gün geçtikçe kırıyor…
Ayın sükunetle beklediği beş temmuz da birleşiyor,
Beyaz gül yaprağı,
Son mevsimde kırmızıyı istiyor,
Suya hasret kalmış diller,
Timsahın dişlerinde,
Kurtulsa aslanın pençesinde…
Sende sıraya gir,
Cenneti cehenneme savuran yaz rüzgarlarında,
Sağdan ikinci bataklık…