Masum ve Günahkâr Gözlerine

Toprakta bakır tadı vardı
Tutsaktık ikimiz
Bir sonbahar ikindisi
Ellerimiz suskun, gözler bakışsız
Güneşle kanıyordu düşlerimiz
Güz yeşilini, güzelim yeşilini
Ayaza vururken hoyrat nefesi
Sarıya kuruya çaldı yapraklar ansızın
Bir payız ikindisi

Ölüm soluyor rüzgâr
Toprakta bakır tadı var…

Biliyorum, mevsimi
Bu ayrılığın “gel” diyen sesi
Gözlere vururmuş hüznü ilk
Veda vaktinin
Demek;
Artık gitmeli…
Bakışlarından belli

Anladım
Gözlerin ayrılacak önce benden
Üşüyecek sonra elin,
Od tutan ellerimden

Biterken
Ayrılıp giderken
Dönümsüz gidişin gizli vedasına
Sürek bir iz bırak
Kara yalım
Gözlerime bak…

Bak gözlerime
Mevsimlik sevdaların inadına
Mecnun için Leyla’dan
Çölde bir ateş yak.
Bir damla,
Bir yudum su adına
Mavi yeşil
Gözlerime bak…

Bak-ma öyle kana kana
Okyanustan içer gibi
Bak-ma öyle ah…
Canımdan can çeker gibi

Yar, yar, yar…
Ah gözlerin yar
Bakar mı hâlâ zamanı dondurup
Öyle masum
Öyle günahkâr
Yar...