Masum gemiler Şiiri - Dağlar Özügüç

Sıcak ve kavurucu bir yaz gününde
Karşılaştık onunla kasabanın ortasında
Bir anda büyülendim bir müddet hareket edemedim
Tepedeki güneş kızgındı yakıyordu
Kimse bir şey yapamıyor sadece bakıyordu
Pencerelerin perdeleri soluyordu güneşin alnında
Buluşturmuştu kader bizi sohbetin ortasında
Bazı şeyler vardır hayatta anlatılmaz hissedilir
Bazen hayata bir kuşun kanadından
Takılmak bile yeterli hazzı verir insana
Bazen de kalbi kırılır insanın geri dönemez
Yaşanan öfkeden hiçbir şeyi göremez
Limandaki masum gemiler bile yakılır
Güzel bir duyguydu sana aşık olmak
Ama olmadı duygular gerçek hayata uymadı
Burası bizim sessizliğimizi yaktığımız son yer
Artık eskimiş özlemlerimi yokluğuna sararım
Sensizlikten başıboş kalmış yorgun yıllara yollarım