Masum Düşünceler...

Karşıma dikilmiş bana bağırıyordu.
Yüzünün almış olduğu o iğrenç ifadeyi görebilseydi bir daha kimseye kızmazdı.
Nefret doluydu.
'Sen şöylesin,sen böylesin,şöyle yapıyorsun,böyle yapıyorsun'diyerek nefretini kusuyordu üstüme.
Ona karşılık vermek istesem de nefretinin çığlığı kulaklarını sağır etmişti, beni duyamazdı.
Sustum.
Oysa onun için ne kadar çok şey yapmıştım.Bir sürü fedakarlık...Hepsini hatırlıyorum.Dün gibi...
Hayır,hayır.Böyle düşünmemeliyim.Neyse ki ağzımdan tek bir kelime dahi çıkmamıştı.
Az önce neler düşünüyordum ben öyle.Hiçbirini unutmamışım.Onun için yaptıklarımın hepsi aklımda.
Ama kızıyor işte bana.Ne yaptım ki ona ben? Belli ki bu bir hatanın değil,bir çok hatanın kızgınlığı.
Yani artık onun bardağını doldurmuş, taşırmıştım. Ama ben ona hiç bir kötülük yapmadım ki.
Ah! Ah! Yaptığım iyilikleri unutmamak için harcadığım çabayı,yaptığım kötülükleri hatırlamak için harcamalıyım.
Onun bardağını taşırmıştım ama benim tek bir damladan dahi haberim yoktu.
Susmuştu.Artık bağırmıyordu.Bende hala susuyordum.Hiç bi şey söylemedim.
O an ağzımdan yara bandı misali bir cümle döküldü.
'Haklısın,özür dilerim.'