Bıkıp da usanmış
Uslanmış ya da biten dertler
Yakmış yanan can benim ki olsun
Derken… kader demişim
Keder demişim geçen zamana
Yıkılan benim ki olsun demişim
Umudum hatıralarda bir kaş bir göz
Oda yeter demişim tek başıma
Kocaman gülümsemen sığmaz
Ama taşırmam bırak işlesin içime
İçim demişim
Ah içim yanıyor
Soğan doğramak gibi değil
Gözyaşım durmuyor
Bir yol bulmuş eski
Kim bilir kimin derdiyle
Yarmış geçmişi gelmiş
Derinden gelen sese benzemez
Sesin tınısı öter içimde
Bir bülbül mü bilmem
Eskide kalmış zannederim
Zaten gülüm kalmamış
Yonulmuş bahçeler yapay çiçekler
Elimde tanesi beş kuruş
Satıyorum alan yok
Herkes çantalara doldurmuş
Benim elimde kalanlar
Kalan sen ol
Gönlümde olmasa da
Vazomda var yerin
Kokun yok
Toprak koysam
Toprak koksan o da yeter
Boş ver aldırma
Ben aldırırım
Sen bana aldırma
Poz ver sadece kandır beni
İnanmasam da
Kanmak ister canım
Canım… çok derim sana
Masumluk serperim üzerine
İnce bir gecelik diyemez dilim
Kırlara götürürüm seni
Ama gelmezsin bilirim
Bilirim… yapmadan duramam
Hep hayaldin zaten
Ben hayalsiz yapamam
Kayıt Tarihi : 26.2.2009 16:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!