Maskeler takılır Şiiri - Murat Ülkü

Maskeler takılır, dillerse düğün.
Dışarı saçılan o yalan öğün,
Görünen gölgedir, mutlak iz arar.

Dostuna açarsın kalbin kapısın,
Ailene sundun ruhun yapısın.
Silsen de gönlünün dumanlı pasın,
Yine de bir gizem derinde kalır.

Lakin bir yüzün var, kimseler bilmez,
Oraya ne güneş, ne de ay inmez.
Vicdanın önünde fırtına dinmez,
Gerçek sen orada, o sönmez korda.

Karanlık çökünce, mumlar sönünce,
Ruhun en kimsesiz hâle dönünce,
Bin türlü hatıra kalbe inince,
Sadece sen varsın, bir de o aynan.

Zahirin yalanı, batında biter,
Gönül kuyusunda dertlerin tüter.
O gizli hakikat her şeye yeter,
Kendi gerçeğine orada erer.

Dünya tiyatroymuş, roller emanet,
Asıl benliğine eyleme net.
Üçüncü yüzündür sana tek kanıt,
Onu tanıdığın an uyanış başlar.

Yola çıktın ama menzilin ırak,
Üstünde emanet, eğreti durak.
Eski bir kabuğu ardında bırak,
Ruhun çıplaklığı en büyük zafer.

Kalabalık içre yalnızlık başlar,
Gözünden süzülür dilsiz o yaşlar.
Eğilir önünde koca dağ, taşlar,
Sessizlik sesinden daha çok gürler.

Gömüldüğün kuyu Yusuf’un değil,
Kendi kuyuna bak, özüne eğil.
Hakikat dediğin dışta bir sahil,
Sen o ummanlarda kaybolan nefes.

Korkuların birer gölge oyunu,
Efsunlu bir devin bükme boyunu.
Tanımazsan eğer kendi soyunu,
Cihanın ışığı sana kör kalır.

Arınmak istersen dökül derinden,
Kurtul bu dünyanın sahte yerinden.
Şifa bulacaksın kendi zehrinden,
Yaranın içinde saklıdır cevher.

Zaman bir değirmen, öğütür seni,
Eskitir ruhuna dar gelen teni.
Bulamazsın artık o eski beni,
Anılar kalbinde dilsiz bir mezar.

Lakin unutma ki, en koyu zulmet,
Şafağın koynunda bekleyen rahmet.
Çektiğin bu keder, verilen nimet,
Yaranın içinden bir ışık doğar.

Küllerin savrulur rüzgârla önce,
Bitti sanırsın her şey ömür sönünce.
Oysa bir tohumdur kalbe inince,
Toprağın altında mucize başlar.

Hüznünle barışmak, umuda varış,
Kendi içindeki sonsuz bir yarış.
O gerçek yüzünle her an bir karış,
Yeniden doğmaktır asıl hidayet.

Şimdi sil gözünü, aynaya bir bak,
Ne karanlık baki, ne dertler mutlak.
Kendi ellerinle bir meşale yak,
Sen varsan, bu dünya seninle parlar.