Bir söz duydum, baldan tatlı, çağlayan gibi akıp gönlüme;
İnandım o ipeksi tınıya, güneş vurmuş safir bir nehre.
Ama altında, karanlık bir bataklık kaynıyordu sessizce,
Dil, nakışlı bir perdeydi, gerçek yüzü saklayan iğrenç bir dehşete!
Güvenmiyorum artık insanlara:
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta