komple yanlarım olmuş alev
ne kan ne kader yaşlanmış
martılar yoldaşım olmuş sensiz yollarda
duymadın sesimi ve sokakta bir sürü gürültü
masamda parıltısı son kav
ne yanmaya ne yakmaya geldim
ne buzu kabullenirim
ne susuza dayanabilirim
sesini tinin arayana on üç numara veririm
telsiz telefonlar gömülü evimin bahçesinde
numaram kayıtsız telefon santrallerinde
ateşti gözüm ve masamda parıltısı son kav
hem yakmaya hem yanmaya geldim
yıllar vardı biz seninle bakışarak konuştuk
ne şarkıyla kavuştuk
ne de rakı masasına teker şair olduk
telgraflarim atıyor mors abecesinde
mektubum kalmış kayıtsız postanede
ruhum alev alev
masamda son pırıltısı kav
ben hem yakar hem de yanarım
Kayıt Tarihi : 29.5.2022 19:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
son cümleler de ayrılmış limandan içime yanan bir kibrit parçasıydı her şey ve benim masamda son parıltındı kav.
![Kerem Kırcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/05/29/masamda-son-pariltisi-kav.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!