Masalsı Şiiri - Gürkan Akan

hamdolsun doydum
kendi payıma düşen yalnızlığı silip süpürdüm
aslında hiçte sevmem her gün aynı yemeği yemekten
ne yapalım bunada şükür
senin elinden zehir olsa içemem ama
yüreğinden çıktıysa eğer yalnızlık
bütün öğünlerimde seve seve yerim...

zeki ama çalışmıyor
sözüyle başlayan bir çocukluktu benimkisi
tamamen velileri kandırmaya yönelikti bu söz
hoş senin
seviyorum ama belli edemiyorum
sözün kadarda saçma olamazdı
aslında ben söylemiştim
her gece uyumadan önce tanrıya
ikimizi birbirimize zincirlemesi için...

aslında beden
ruhun giydiği bir ayakkabıymış
yoksa içine bukadar acı girmezdi
ve kimse güzel gözükmesi için bu kadar çaba harcamazdı
dedimya işte zincirlenmeliydik bir birimize
bahanelerimiz hiç olmazdı
kurban verileceği bir vakit
birlikte kıyılırdık...

seni ilk buluşmamızda öptüm
seni son gördüğümde öptüm
muhtemelen yüreğimde ölüncede öpecektim
ama öyle bir göz bebeğime baktın ki giderken
muhtemelen hiç bir masal da uyanmayacaktın
dedim ya işte hiç ayrılmayalım diye birbirimizden
zincirlenmeyi istedim tanrıdan...