Masallara sigdirilanlar gercekte varsayilip yasaniliyor.Yalanlar uzerine yasanan sevgiler bas taci,bir tebessumle yeseren gónul bahceleri tarumar. Hem masum hem suskun gózlerde viran sehrin isiklari. Birgun sónecek bir avuc topragimla.Beklemek umutsuzca yarından sonrasını.Cesaret edememek cam kırıklarına.Acıtmasın ellerini benimkisi gibi.Çok geç kalmış baharın yağmurunda çöl sıcağını yaşamak...Yavaşlayan ritimleri yeniden duymak ya da duymamazlıktan gelmek...Aynı sonbahar da farklı bir rüzgar mı sanki.Bakıpta gördüğün mü? Sanmıyorum.Kelebek ömrü kadar yaşananlar.ilkbaharı yaşamak düşte balonlarla uçmak gibi.Hayellerse çok masum bekliyor kuytuda.Kim bilir bir gün belki...Sessiz çığlığında darmadağın sözcüklerle birikiyorum yudum yudum acılara.
 
Aşkta yarın yoktur sevgili. Zaman ileri doğru değil, içeri, yüreklere, derinlere doğru işlemeye başlar, bilgeleşir. Hiç bilmediği sezgileriyle buluşur. Yükü çok ağırdır, kendiyle buluşmuştur. Hem dışındadır dünyanın, hem de ortasında.
Hindistan'da Ganj Nehri'nin kıyısında yakılan yoksul adamın hissettikleri de onunladır, yitirdikleri de... Newyork'ta, bir sokakta, o kartondan kulübesinde yaşayan kadının çıplak yalnızlığı da. Her şey onunladır, ona emanettir sanki, ama o, çıldırtıcı bir yalnızlık içindedir yine de...
Aşkın kültürlü olmakla, bilgili olmakla da ilgisi yoktur sevgili, kanımıza karışan ilkel acı, o yaban ağrıyla hiçbir kitabın yazmadığı hakikatlere daha yakınızdır, inan...
Kim demişti hatırlamıyorum, aşk varlığın değil, yokluğun acısıdır diye. Belki de bu yüzden ilk gençliğimde, o yoğun aşık olduğum yıllarda, gözüme uyku girmez, dudağımda bir ıslıkla bütün gece şehri, o karanlık, o hüzünlü sokakları dolaşır, insanları uykularından uyandırmak isterdim. Uyanıp, içimde derin bir sızıyla uyanan o derin sancının acısına ortak olsunlar diye...
Aşk çok eski bir şeydir sevgili. Onun içinden o çileli çocukluğumuz geçer. Sevdiğimiz insanların çocuklukları da... Oradan üvey anneler, eksik babalar, parasız yatılılar geçer. Ve sonra aşk bütün bunları alır, daha da eskilere gider, hep o ilkel acıya, o yaban ağrıya...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta