Masallar Vardı! Şiiri - Seyfet Bozçalı

’Bir varmış, bir yokmuş. ’’diye başlardı,
Çevresine toplandığımız dedeler, nineler vardı.
İşte size hiç duymadığınız masallar derlerdi,
Belki beş belki de on kez dinlediğimizi bilmezlerdi.

Hep bir Kafdağı vardı aşılmayan, sarp ve yüce
Ve ardında birden çok umutlar hiç ulaşılmayan.
Sevgiler vardı, masallar kadar sade ve içten,
Sevgililer vardı, ellerimiz dizlerimizde sesiz..

Olayın kahramanları ya bir prens, yâda prenses,
Dedem anlatırdı, nur yüzü parlayarak,
Dinlerdik hep sonunu merak ederek.
Hep bir başka güzellikti sonu ve bitirilişi.

Boşa çıkardı her zaman kötülerin oyunu.
İyiler kazanırdı dedem iyi bağlardı masalın sonunu..
Çok geride kaldı masalsı çocukluğumuz,
Unuttuk vefa dolu duyguların kıymetini.

Unuttuk sevgilerin tatlı ve buruk lezzetini,
Soldu gönüllerde sevgi ile açan gül,
Sustu seherlerde şakıyarak uyanan bülbül,
Şimdi bir bilinmeze doğru yolculuğumuz