Şiirlerim hep sana
Seni anlatırdı
Gelemediğim bütün sokaklar
Sana çıkardı
Sorardım herkese
Adı sevda çıkmazı
İçine kalbimi koyduğum
Bir kibrit kutusunu
Atardım önüne
Duvardan yana
Çocuktum işte böyle bir aşkla
Büyüdüm sonunda
Uzaktan gördüğün
Gözlerime mavi derdin
Sevinirdim yine de
Saçlarımaysa
Altın sarısı
Oysa bilmedin ki
Altın olan
Meyil veren
Çocuk kalbim
Sanırdım aşk bu
Kalbin kulaklarımda en deli çarpması
Sana yazdığım şiirlere
Şahitlik eden gaz lambası
Birde kurbağaların vıraklaması
Meğer en derin
Acılarıma vıraklarmış
Geceleri uykusuzluğuma
Eşlik ettiğini sandığım
Kurbağa sesleri
Beni kırıp dökeceğini
Onlar bilir ağlarmış da
Bilmezmişim
Şimdi sonu iyi bitmeyen
Bir masalı andırır
Bütün bu yaşananlar
Hatırlarımda
Sen hiç seçemedin gözlerimi ama
Yıllar sonrasında da
Gözlerinden tanırım
Bir tek değişmeyen o kaldı sanırım
Sonra ortadan ikiye ayrılmış
Yarısı sende yarısı bende
Kalan fotoğraflar bıraktık
Birbirimize
Bilmem sende saklıyor musun
Anılar çağırınca
Zaman zaman çıkarıp
Bakıyor musun böyle
Albüme iliştirilmiş
İğneleri aşk gibi küflenmiş
Mektuplar
Şimdi o gün o gül gibi değil
Hata kokuyorlar
Ama nedense
Yerine birini koyunca
Artık ağlatmıyorlar
Kayıt Tarihi : 7.10.2023 23:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!