Masal yığını Şiiri - İlyas Kaplan

uyku düşüncesi en muhteşem meyvelerini tattırır bana
gözlerim yaprak gibi hafif bir rüzgarla sallanır
aheste yürür aheste yükselir dolunay
ışığının nağmeleri sükutun yattığı odamda yankılanır
işveli bedenleri belirir ince tüllerle örtülü
her gece rüya denizinde onlarla yıkanırım

düğün odasında gelin yatağında hülasa ben
sevdaperest bir zamandan bambaşka alemlere doğru
kah çılgın bir aşka müptela
kah cehennemlerde yanıp

saatlerin birbirini kovaladığı zamanlarda
şöhretimin tozunu parlatır yıldızlar
denizin üzerinde süzülürken altın renkleri
müteşekkirim kendilerini ağırlayan deniz fenerine
saniyeleri bozgundan bozguna uğratan o esrarlı kuvveti
muhabbetimizi alıp götürürler ta epeyce uzaklarda ki sabaha

nice zahmetler sonunda bahtiyar gecenin zaafları görülür
o latif iltifatlarını takdim edip erkenden ayrılırlar
doğup büyüdükleri kalbimin sokaklarına umutlar bırakarak

bir şey daha var bu ana kadar hiç aklıma düşmeyen
mor karanlık gömleği giyerken gecenin yalnızlığı
pek çok imkan sunar bir kurşundan daha hızlı
arzularımın kanat takıp hızla ona doğru uçtuğu
şimdiye kadar böylesine bir mazhariyetten bihaber

şahikasına erilmiş bu izzeti kemalin ziyafetinden
gönül havzasına öyle bir imtiyazlı karasevda akar ki
neşeyle şarkı söyleyip neşideler ilham edip geceye

en karanlık devrinde kaprisli bir hayaletin
ateşli soluğunu ense kökümde duyar gibiyim
zihnimin derinliklerinde ılık bir fısıltıyla çalkalanır
koşar , zıplar, saklanır ,tekrar fırlar bir köşeden

yumağı ile oynayan sevimli bir kedi yavrusu gibi
hasretini çektiğim o peri-suretin çehresi
çakırkeyif şuuruma bir bıçak gibi saplanır

uğruna kurban ettiğim binlerce hatıranın
her anı kızgın bir demir dehşetiyle etime yapışır
lanetlenmek ömür boyu sonsuza kadar
geceler düpedüz bir masallar yığınıdır

redfer