Bir akşam vakti,
Ürperdim güllerin kokusundan...
Ürperdim, güneşin batışında solan bir aşktan...
Kırmızıya boyanan ufuklardan...
Ve ayrılık vakti... Kovuldum masallardan.
Kırmızı gülün rengiydi aşk,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.