Masal Şiiri - Ömer Emirhan Aydın

Binbir gece masallarını,
İğne ucu kadar acılarını,
Rüyalardaki kâbuslarını.

Yazın yağmurları,
Alacakaranlığın yıldızları,
Lanetlemiş bir kez âşıkları.
Artık kurtuluş Tanrıları,
Ne yapsın? Onlar sadece Tanrı'nın kulları.
Dünün ve bugünün yarınları,
Istıraplı acıları ve yaraları,
Resimdeki kayboluşları.

Anılarındaki yaraları,
Mahzende saklı acıları,
Acaba ne zaman bitecek kayboluşları?

Bir tek kalbinden yaralı,
Umutları hâlâ Tanrıları.
Ne yapsın onlar? Onlar sadece Tanrı'nın kulları.
Unutmasınlar kalplerindeki yaraları.

Semada dalgalanır geride bıraktıkları.
Öylece gitmez acıları,
Yalanlarındaki kayboluşları,
Lanetli aşkları.
Enderdir yaraları;
Yine de severler birlikteliklerini.
En derinden gelir sevgileri,
Naiftir, lakin sevgileri.

Yalnız onlar bilmezler gerçekleri,
Ancak kandırırlar sevdiceklerini.
Lanetlenmiş bir kez âşıklar,
Ahenkle bağlıdırlar birbirlerine.
Nihanda kalsa da nihal,
Ceylan gözleri umutla parlar,
Israrla arar hâlâ sevdiceğini,
Deli Dumrul ise ağlar.
Irmaklar köpürür,
Rüzgârlar eser,

Ve sevdicekler tekrardan kavuşurlar.