Masal Şiiri - Fatma İlan

Bir masaldın sen,
Her okuduğumda
Tebessümler yerleşirlerdi,
Yanak çukurlarıma.

Masaldın sen,
Dilden dile dolaşan,
Başı sonu belli olmayan.
Şimdi ne olacak diye beklenen,
Bir masaldın sen.

Cinler, periler yoktu bu masalda,
Geçmişten gelen bir varlık sanılsanda,
Geniş zaman kipinde yer etmiştin yanımda.

Masalları sevmezdin.
Sen noktaları severdin,
Ünlemlerime gülerdin.
Virgüllere ise pes derdin.

Bir masaldın sen,
Düşlerimden kopup gelen.
Gözyaşlarımla süslenen,
Sonra da saatlerce üzülen.

Hiç karar veremezdin,
Romanlar unutulur derdin.
Anı olarak kalmayı da yeğlemezdin.
Dünde, bugünde, yarında
Hep varolmayı isterdin.

Bir masaldın sen,
Yüreğimden süzülüp gelen.
Süprizleri çok seven,
Pollyanna oluşuma gülerken,
Koşardın hep gerçeklerin peşinden.

Çocuksun derdin,
Yetişkin olmamı da istemezdin.
Beni öyle severdin,
Öyle severdin ki,
“Ölürsem gözüm açık giderim” derdin.
Ölüm yalnızlığını sunmayı istemezdin.

Kabul etmezdin,
Gerçek olamayacak kadar imkansızdın.
Baş aktörüydün rüyalar aleminin.

Sen masaldın.
Bense adıydım gözyaşının.

İzmir, 21.09.2009