Masal... (1.) Şiiri - Ulvi Ziya

Gün be gün kirlenen rûy-ı zeminde
Fakir ve bakımsız bir hâne vardı...
Ev halkı yaşardı kendi hâlinde
O hâne ki bir memleket kadardı...

Ne hikmetse,çıngar çıkardı tez tez
Evi barkı kesif duman sarardı...
Sâkinleri huzur bulmadı bir kez
Âilenin,hırslı evlâdı vardı...

Mekânın; azıtmış,âsi evlâdı
Sık sık silah çekip ateş ederdi...
Güyâ evi korumaktı murâdı
Evi sizden kurtaracağım,derdi...

Anaya kızardı,babaya küser
Dehşet yaratırdı,aklına eser...
Bâzen de kardeşi bacıyı keser
Evi karıştırıp, çıkar giderdi...

Etrafını darmadağın edişi
Hâne efrâdını pek çok üzerdi...
Derlerdi:-ebedî olsun gidişi,
İnşallah,hiç nâsip olmaz gelişi,
Bize kaygılardan başka ne verdi? ...

Masal bu ya,bir gün bu âsi evlât
Vefat edip,postu yatağa serdi...
Hâneyi kapladı bir acı feryat
Aslâ demediler:-şükür,geberdi...

Ağlayıp,inleyip yas tuttular hep
Ne de olsa âilenin bir ferdi...
Dediler:-kavgaya hiç yoktu sebep...
Kimler oğlumuza o fiti verdi? ...
İblis,bizi ona düşman gösterdi...