Masadaki Venüs Şiiri - İsmail Bayrak

Bakan pir bakan, yatan hep yatar dünyamda
Satan pek satar da kalkan hiç oturamaz
Taş atan çok olurda yaşa yatan aldırmaz
Beni bilen nicedir de, niceyi bilen olmaz
Gören ikidir kalansa bir, gören kadar kalanda bilir
Seven derindir de söylesem midir
Ne bileyim olguların yokluğu
Ne bileyim olamayacağımın tokluğu
Uç kelebeğim güzel kuşum sevimli patim
Tenekelerde ramazan ağırladığım tenha ekmeğim
Sokak çöplerinde derindir ezikliğim
Gelsen gelmez, derdim bilmez, elim deymezliğim
Son gülü açacaksa bu ömrün yada son sözüm olacaksa gördüğüm
Gördüğüm kördüğüm, benliğim zor deyim
Elim iki olmaz dört dedim, ayaklarım yalancı
Olmazda bir akşam yokuşta savaş
Düzlükte tattığım yalın acı
Anlamana değil ağlamana razıyım,
Ağlarsam ben anlayacağını anlarım
Gelirse tembel rüzgar üfür üfür
Sen bir yana süpür ben öbür yana
Çatı katımda gezegen, nebulalar, karadelikler
Bir misafirim vardı bana deyemez dediler
O gitti çayı kaldı kırık masada
Masa Venüs, o dünya öbürü kelebek ben tekne
Hala ucunda salıncak sallanır
Hala aramızda yalnızlık beklenir
Hala arkamdam gölgesi gelir
Sen yalnız ben cansız onlar anlamsız bilir
Üç ayaklı sandalyem beni(m)
Dört tekerlekli olanlara gitmeli
Tutam tarçın, zencefili, arpa şehriyesi
Kara kaldım çaldım daldım da gidemedi(m)
Bak son perdesi kapandı gözlerin
Bağırdığı mekan bulunursa söyleyin
Mehteran derim titretir derim koşalım mı derim
Kaldı oyuncağın taaaa venedikde
Geldim gene gördüm seni bildim oydu dedim
Olsun kardeşim
Ben bu ayın taksitini çoktan ödedim

Küçük anlamlardan derin mantıklar çıkartanlara
Uğraşmasanız olmaz mı__?